آمارها از افتضاحی که مربوط به دولت ها است پرده بر می دارد. برخی منابع به دست آمده، نشان می دهد که رییس جمهور چین «ماتسی تونگ» با وزیر خارجه آمریکا «هنری کسنجر» در سال 1973 بین گفتگوهای خود به توافق رسیدند که 10 میلیون زن چینی را به آمریکا صادر کنند. عجیب تر اینکه آقای تونگ آن را هدیه برنشمرد بلکه آن را نوعی از تجارت بین دو کشور محسوب نمود و چنین توجیه کرد: همان طور که می دانید چین کشور فقیری است و چیز زیادی ندارد و تنها چیزی که فراوان داریم زنان هستند و اگر دیگران بخواهند به آنها می دهیم. وی در این دیدار عنوان کرد: ما می توانیم ده میلیون زن چینی به شما بدهیم و کسینجر در پاسخ گفت در این مورد فکر می کنیم . اما در عراق برده فروشی مخصوص زنان و کودکان از سال 2006 پدیدار گشت و تا کنون ادامه دارد و این پدیده ای است که امریکاییان برای عراقیان به وجود آوردند. مرکز تحقیقات استراتژ ی جهانی در سال 2006 کشف کرد که تجارت انسان یکی از مصیبت هایی است که در اثر جنگ به وجود می آید و هیچ توجهی به تجارت زنان و دختران به خارج از عراق نشده است و زنان عراقی برای فرار از جهنم جنگ در عراق خود را به آسانی طعمه چنگال های تاجران جنسی قرار می دهند و آنها نیز ایشان را در دولت های مجاور مانند امارات، سوریه و یمن می فروشند. این گزارش تاکید نمود عراق منبعی برای قاچاق زنان و کودکان به منظور بهره برداری جنسی به سوریه، یمن، قطر، امارات و ترکیه است. بنابراین گزارش دختران عراقی از مناطق روستایی اطراف شهرهای کرکوک،موصل و اربیل هستند و در روسپی خانه ها به کار گرفته می شوند. شبکه خبری اتحادی اقلیمی وابسته به سازمان ملل متحد تاکید داشت که قیمت ها با توجه به مشتریان و عمر دختران متفاوت است و اینکه باکره هستند یا نه و طبیعتا روابط جنسی آنها خالی از خشونت نیست و رفتارهایی غیر انسانی با آنها نزدیک به رفتار بردگانی که در قرون وسطی می زیسته اند دارند. بنابر روزنامه اخبار الخلیج بحرین،16 کشور در سال 2007 در قاچاق زنان دست داشتند: بحرین،قطر، کویت، عمان، مالزی، الجزایر، کنیا ، سعودی، سوریه، سودان، ونزوئلا، کوبا، کره شمالی، ازبکستان و برمه و تجارت انسان را سومین فعالیت تبهکاری در دنیا بعد از تجارت اسلحه و مواد مخدر دانسته است و اینکه روز به روز در حال گسترش است. سازمان کار بین المللی درآمد بهره برداری جنسی از زنان و کودکان را حدود 28 میلیارد دلار تخمین زده است و تاکید دارد که 98 درصد تجارت بهره برداری اجباری جنسی زنان و دختران هستند. گزارشات سازمان ملل متحد حاکی از آنست که بخش اعظم زنان آسیایی که خود را به فروش می گزارند بدون اراده خود وارد این بازار مکاره می شوند. و 3درصد از آنها دوستان مردشان آنها را می فروشند و 4 درصد مورد تجاوز قرار گرفته و فروخته می شوند، 5درصد توسط همسر مادرشان مورد تجاوز قرار گرفته و فروخته می شوند، 32درصد توسط افراد خارج از خانواده اغفال شده و فروخته می شوند و 8 درصد از طرف خانواده برای باز پرداخت قرض ها فروخته می شوند و 4 درصد برای کار از خانه خارج شده و از بازارهای روسپی سر در می آورند.